Vietnam the End

Hi,  na dat avontuurtje in de bergen, veel kilometers proberen af te leggen. Wel met prachtige zichten onderweg van karststeengebergte, tot in Vinh geraakt. Geen aangename stad en vandaar tot in Cat Ba Island gereden , om daar nen dag of 4 a 5 de moto te laten staan en te relaxen. Goei keuze, mooi eiland , het verste van Halong Bay. Daar een boottocht gedaan met de organisatie van mijn hotel; die smorgens rotsklimmers  op een eilandje dropte en met mij dan gingen kajakken tussen de duizende rotsformaties en eilandjes. In de namiddag na de lunch gingen de klimmers dan samen met mij een tweede kajaktocht doen. Superrelaxt als enige boot, alleen natuur, geen andere toeristen, puur genieten enkel geluiden van  vogels en natuur . Buiten op 1 plek , daar was nen hond constant aan’t blaffen. Zijn geblaf weerkaatste tussen de rotsen en die bleef dus zijn eigen geluid beantwoorden (had daar op’t water ook ni veel anders te doen natuurlijk). Blij dat ik Halong Bay vanop Cat Ba gezien heb en niet met 100 andere boten vol toeristen.

Na 4 a 5 dagen tijd om terug de baan op te gaan. Van Cat Ba vertrekken er 2 ferry’s , ene vanaf het midden van het eiland die tot in Haiphong gaat en den andere aan den andere kant van’t eiland gaat rechtstreeks naar Halong.  De directe naar Halong vertrekt om 8 u en dat scheelde mij ook nog is een ritje van 30km. Ondanks om 6u 30 te zijn opgestaan, net iets te laat vertrokken natuurlijk, mij zo gehaast  om die ferry te halen, ne schuiver gemaakt in den eerste scherpen bocht, om dan halverwege zonder naft te vallen en dan toch nog de verkeerde afslag genomen. Dan maar wijselijk besloten om den andere ferry te nemen naar Haiphong dan allee terug spoeien andere directie om dan dien boot voor mijne neus te zien vertrekken. Allee letterlijk weer neffen den bootr gevallen en nog is een uurke wachten om dan toch oep de volgende te geraken. Ferry af , mensen mij de weg gewezen naar Halong, beginnen rijden en 30 min.  later terug aan ne veerboot  uitgekomen.Denk onnozelaars, heb juist de ferry genomen ik rij tot Haiphong centrum en zo naar Halong. Terug beginnen rijden en enkele keren gevraagd, want kwam al terug e paar x op zelfde punt uit, om dan uiteindelijk terug aan dien overzet te komen. Denk onnozelaars weer naar hier gestuurd, totdat die vent daar mij op de kaart liet zien dat de ferry mij ni naar Haiphong , maar op  een piepklein eilandje dak 2x helemaal heb rondgereden, tussen Cat Ba  en ‘t vaste land,had gedropt. En dak dus toch de ferry die just voor mijne neus weg vaarde moest nemen  en dus nog maar is uurke wachten. In de namiddag dan in Haiphong beland, 2 u aan’t rondrijden geweest, 30 verschillende mensen de weg gevraagd naar Halong, maar niemand kon mij helpen (taxichauffeurs,hotels,…). Onbegrijpelijk, niemand weet de weg naar de meest gekende, meest toeristische plaats in Vietnam, onnozelaars. Heb dus voor een afstand van 30km, waar ik met de ferry om 9u had kunnen toekomen, van 7 u ‘s morgens tot 17u ‘s avonds onderweg geweest, kwestie van ne mens zijn geduld op de proef te stellen.

Vandaar een stuk in het noorden beginnen te verkennen, meestal plaatsen waar weinig of geen toeristen komen en de wegen slechter en slechter werden. Op de kaart ziet de 34 eruit als onzen E34, maar de weg  blijkt dan in een bergpadje te veranderen. Op zo’n baantje waar ze aan’t werken en aan’t graven zijn, da veranderd met wa regen in 1 slijkpad, moete van mijn spoor afwijken, voor nen tegenligger ‘ ne camion die zowiezo nooit zal uitwijken, die rijde u gewoon van de baan af’. Dus beginnen slippen , in dieper slijk geraakt en just neffest wiel van die camion op mijne zak gegaan, al chance dat die mij just gemist heefd en ik alleen wa schrammen en mijn rib wa gekneusd heb. Mijnen brommer wa rechtgewrongen en kunnen doorrijden. Zover mijn crashke in Vietnam,  voor ong. 5000km te hebben gereden op de slechtste wegen, tussen het zotste verkeer valt da eigenlijk best mee.

Volgende dagen tot in Ba Be geraakt, een national park, met 2 a 3 meren in de bergen, heb daar nen homestay gedaan. Bij familie thuis , in een paalwoning bij’t meer, blijven slapen. Die spraken geen woord engels, dus da maakte het wel wa moeilijker. Lieve mensen wel, hebben mij een luxeavondmaal  , met zeker 10 verschillende dingen, klaar gemaakt. Zer hadden nog nooit van Belgie gehoord, hebben alle buren erbij gehaald en een paar mensen opgebeld, maar helaas. En wou er mij dan ook ni gemakkelijk vanaf maken met akkoord te gaan met holland of Frankrijk, ah neeje.

Wou vandaar kortste weg op de kaart nemen richting Sapa, maar dien tiep stuurde mij altijd de andere richting uit, nen omweg van een 80km of zo en werd nogal vrij politiek, als ik toonde welke weg ik ging nemen. Dus ik denk ‘ ga hier toch wel zelf beslissen waar ik heen ga zekers’. Dus ikke koppig mijne weg proberen te volgen, bleek al vrij snel foute beslissing te zijn. Dat baantje veranderde al snel in ne zandweg, in een rotspad in de bergen, maar ja kon op die moment ni  meer terug natuurlijk. En na 2 a 3 u puur motocross, trial te doen tssen de rotsen, bleek natuurlijk waar te zijn wat al een paar keer door mijne kop was gegaan. Die weg was nog ni af, ik stond ineens oog in oog met nen buldozer die even breed was als da padje en kon dus wachten tot die een stuk weg uit de rotsen had gegraven. Allee na half uurtje wachten en een uur motocross  de eerste mensen en dorpke tegengekomen, had totaal geen idee waar ik uitgekomen was. De ontnuchtering was dan ook groot  als die gasten hun dorpje op de kaart toonde, 20km gevorderd na 5u zwoegen op de moto. Maar ja ik heb wel ne nieuwe weg in Vietnam ingewijd, den eerste der door zelfs voor dat hem af was, yeahhh.

Nog een paar dagen rondgereden en dan wast wel genoeg geweest, na bijna 2maand en 5000km, den broemmer op den trein gezet en  terug e stuk naar beneden tot in Hanoi gespoord. Had een paar dagen langer in Hanoi willen blijven, plezante stad en toffe mensen leren kennen. Maar omdat ik een maand langer dan gepland  in Vietnam ben blijven plakken, had ik de kans om mijn ma te ontmoeten. Die kwam in gezelschap van een aantal reisvrienden enkele dagen later in Saigon aan, om een 17 daagse rondreis te maken. Dus rap mijnen brommer verkocht en een vlucht naar Ho Chi Minh genomen om ons moeder en gezelschap enkele dagen te vervoegen.

Na ons ma juist te hebben mislopen op de luchthaven, in hun hotel ingecheckt en effe van de grand luxe genoten , wat een contrast met de plaatskes waar ik de laatste maanden heb geslapen. De volgende dag samen nen boottocht in de Mekong Delta gedaan en vooral een paar keer heel lekker gegeten . Om dan de volgende dagen nog wa in Saigon te hebben rondgehangen  al terug uitkijkend om naar Thailand terug te keren.

Vietnam als je van de supertoeristische paden wat afwijkt, mooie landschappen, prachtige stranden en vriendelijke mensen, maar na 2 maand toch wel blij om dit hoofdstuk af te sluiten en terug naar Thailand ‘het land van de eeuwige glimlach’te gaan.